«Το συναρπαστικότερο πράγμα σε σχέση με το μέλλον είναι ότι μπορούμε να το διαπλάσουμε» έχει γράψει ο Βρετανός φιλόσοφος Charles Handy. Και αυτό ακριβώς καλούμαστε να κάνουμε εμείς σήμερα.
Έχουμε ευτυχήσει να ζούμε σε μία χώρα με ισχυρή εικόνα λόγω της μακραίωνης ιστορίας της. Όμως αυτό το ‘ορυχείο’ δεν είναι αυτό που διαχρονικά θα εκμεταλλεύεται η Ελλάδα. Το μεγαλείο της ιστορίας και του πολιτισμού της χώρας μας σίγουρα παρέχει αναγνωσιμότητα. Ταυτόχρονα όμως στερεί από τη χώρα μας τις άλλες διαστάσεις που συνθέτουν τη συνολική της εικόνα. Δουλειά της δημόσιας διπλωματίας –και κατ’ επέκταση της πολιτιστικής- είναι η ανάδειξη όλων των πτυχών που συναπαρτίζουν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον αυτής της χώρας με δυναμικό και συντονισμένο τρόπο. Απώτερος σκοπός η ισχυροποίηση και επικαιροποίηση της εικόνας της χώρας και η συγκροτημένη προβολής της σε ολόκληρο τον κόσμο.
Η οικονομική κρίση έχει δυνητικό αντίκτυπο στην εθνική ισχύ. Οι εθνικοί στόχοι ασφαλώς και δε αλλάζουν σε εποχή κρίσης. Είναι σταθεροί και αμετάβλητοι. Αυτό που αλλάζει είναι τα μέσα με τα οποία μπορεί κανείς να τους πετύχει. Συνεπώς, πρόκληση για την ελληνική εξωτερική πολιτική είναι με ποιο τρόπο με λιγότερα μέσα θα πετύχουμε τους ίδιους στόχους. Η πρόκληση της δημόσιας διπλωματίας είναι να ‘γεμίσει’ τα κενά που αφήνει η αναντιστοιχία σε μέσα και εθνικούς στόχους.
Χρειαζόμαστε επειγόντως μια «χαμηλού κόστους-αυξημένης απόδοσης» – “low cost- high impact” – διπλωματική υπηρεσία και κατ’ επέκταση διπλωματία. Πώς μπορεί να γίνει αυτό;
Στην εποχή μας η εξωτερική πολιτική δεν μπορεί να περιορίζεται πλέον στα παραδοσιακά διπλωματικά ζητήματα και εργαλεία.
Για παράδειγμα χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και έμφαση στην πολιτιστική και τη δημόσια διπλωματία.
Η δημόσια διπλωματία, ειδικότερα, είναι στην εποχή μας πολύτιμο εργαλείο εξωτερικής πολιτικής. Δεν είναι τυχαίο ότι όλο και περισσότερες χώρες επιδιώκουν την ανάπτυξη της λεγόμενης «ήπιας ή ευφυούς ισχύος».
Η εικόνα της χώρας μας έχει πληγεί και σε ευρωπαϊκό και σε διεθνές επίπεδο. Χρειαζόμαστε λοιπόν επειγόντως αποτελεσματική «δημόσια διπλωματία», δηλαδή συντονισμένη πολιτική βελτίωσης και προβολής της διεθνούς μας εικόνας
Η χώρα, όπως όλα δείχνουν, τουλάχιστον για τα επόμενα χρόνια, θα διέρχεται μια δύσκολη περίοδο της ιστορικής της πορείας και για αυτό η εξωτερική μας πολιτική θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη της, νέα δεδομένα, προκλήσεις και εξελίξεις.
Στις παρούσες πρωτόγνωρες συνθήκες δεν μπορούμε να διαχειριζόμαστε τα θέματα εξωτερικής πολιτικής και τα ζητήματα εθνικής ασφάλειας με τον ίδιο τρόπο που τα διαχειριζόμασταν ως τώρα. Χρειαζόμαστε ένα “μπούσουλα”, μια πυξίδα.
Με λίγα λόγια χρειαζόμαστε ένα καλά επεξεργασμένο δόγμα εξωτερικής πολιτικής, προσαρμοσμένο στις νέες συνθήκες.
Στο σύγχρονο πολυπολικό κόσμο, ο οποίος πλέον δεν αποτελεί υπόθεση εργασίας αλλά μία απτή πραγματικότητα, η Ελλάδα καλείται να αναπτύξει μία δομημένη, αποτελεσματική πολιτική δημόσιας διπλωματίας.
Δηλαδή μία πολυσύνθετη πολιτική παρέμβαση ενός σύγχρονου δημοκρατικού κράτους στη διεθνή σκακιέρα προς όφελος τους έθνους μέσω της αμοιβαίας κατανόησης των λαών και της οικοδόμησης σχέσεων εμπιστοσύνης μεταξύ τους.
Η ελληνική δημόσια διπλωματία πρέπει να ασκείται με τέτοιο τρόπο ώστε να κάνει κατανοητή την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό και να προκαλεί θετικούς συνειρμούς.
Η δημόσια διπλωματία σήμερα αφορά στη συνειδητοποίηση των θετικών στοιχείων και των αρνητικών πτυχών μιας χώρας και στη διαχείριση και συντονισμό πολλών μέσων για την εκμετάλλευση των πλεονεκτημάτων και τη βελτίωση των μειονεκτημάτων της.
Μία Δημόσια Διπλωματία η οποία βασίζεται στην πειθώ και το διάλογο, τη διαπραγμάτευση και την δικτύωση με την πληροφορία να καθίσταται στρατηγικός εξισορροπιστής μπορεί να τερματίσει μία κρίση και να συμβάλει στην πρόοδο ενός κράτους που θα στέκεται στο διεθνές σύστημα ως ένας αξιόπιστος συνομιλητής με βαθιά γνώση της πραγματικότητας και καλές προθέσεις.
Η άσκηση της ελληνικής Δημόσιας Διπλωματίας πρέπει συνεπώς να επικεντρωθεί:
- στη δημιουργία ενός αρμόδιου φορέα που να συντονίζει τις προσπάθειες όλων των άλλων φορέων (κρατικών και μη κρατικών) στη διαμόρφωση διεθνής επικοινωνιακής στρατηγικής.
- στη θεσμοθέτηση μια ανοιχτής και διαρκούς συζήτησης στο πλαίσιο ανάπτυξης της στρατηγικής για μια διεθνή επικοινωνιακή πολιτική. H δημόσια συζήτηση πρέπει να εστιαστεί στην αλληλεπίδραση κυβερνητικών φορέων, μη κυβερνητικών οργανώσεων και εκπροσώπων από τα εγχώρια και διεθνή ΜΜΕ.
- στην ιεράρχηση στόχων και στο διαχωρισμό καθηκόντων και αρμοδιοτήτων μεταξύ κράτους και μη κρατικών φορέων, προκειμένου να επιτευχθεί όσον το δυνατόν καλύτερος συντονισμός.
Οι προκλήσεις είναι μεγάλες λοιπόν.
Αυτά που πρέπει να γίνουν απαιτούν ταχύτητα, αποφασιστικότητα και προσήλωση στο στόχο για το κοινό, για το εθνικό καλό.