Μαθαίνεται η διπλωματία ή αποτελεί δομικό μέρος της προσωπικότητας ενός ανθρώπου; Μπορεί να διδαχθεί ο πολιτισμός στα παιδιά μας, στους μαθητές και τις μαθήτριές μας; Οι παραπάνω ερωτήσεις προβληματίζουν οποιονδήποτε ασχολείται και με τους τρεις βασικούς άξονες του τίτλου του παρόντος άρθρου. Τολμώ να εισαγάγω τον όρο “Εκπαιδευτική Πολιτιστική Διπλωματία’’, που ακούγεται ιδεατός, μα όχι πολύ μακρινός στην εφαρμογή του. Αν το καλοσκεφτούμε, οι παραπάνω όροι αποτελούν τους τρεις βασικούς πυλώνες στους οποίους εδράζεται ο ελληνικός πολιτισμός σε συνδυασμό με τις σύγχρονες ανάγκες σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η πλειοψηφία των πολιτών στις λεγόμενες αναπτυγμένες χώρες διαθέτει κάποια βασική εκπαίδευση και σίγουρα ενσωματώνει στοιχεία του δικού της ή/και άλλων πολιτισμών. Η διπλωματία, ως τώρα, ασκείται κατά βάση από πολιτικούς παράγοντες και δεν αποτελεί ‘’ευθύνη’’ της κοινωνίας των πολιτών. Πρέπει να αναζητηθούν οι βαθύτεροι λόγοι για αυτή την ορμέμφυτη αντίληψη. Οι Έλληνες, πάλι, είμαστε ένας λαός που επενδύουμε από πολύ μικρή ηλικία στην εκπαίδευση, θεωρούμε την πολιτισμική μας κληρονομιά δεδομένη στην διπλωματία της εξωτερικής πολιτικής του σύγχρονού κράτους. Μήπως ήρθε η ώρα όλα αυτά να συνδυαστούν;
Ας φανταστούμε για λίγο τι θα μπορούσε να γίνει αν συντονίζαμε εκπαίδευση, πολιτισμό και διπλωματία εντός κι εκτός των συνόρων μας. Ακολουθούν παρακάτω μερικά πιθανά σενάρια του ‘’success story’’: Εντός συνόρων στον βασικό πυλώνα της εκπαίδευσης, τα σχολεία όλων των βαθμίδων, να λειτουργούν ως πυρήνες εκπαίδευσης της διπλωματίας στη σύγχρονη αίθουσα διδασκαλίας. Η αίθουσα αυτή διαθέτοντας στοιχειώδη τεχνολογική υποδομή μπορεί να διδάσκει κάθε έκφανση πολιτισμού μέσω της τεχνολογίας και μέσω του παιχνιδιού. Ο συνεχής διάλογος µε τους µαθητές, οι βιωµατικές ασκήσεις σε κάθε μάθημα και θεματική του αξιοποιώντας τις Τεχνολογίες της Πληροφορίας και Επικοινωνίας στην Εκπαίδευση (ΤΠΕ), η χρήση ζωγραφικής, κολάζ, µουσικής, βίντεο για διαδραστικότητα και αφομοίωση της γνώσης με παιγνιώδη τρόπο,η πραγµατοποίηση µικρών ερευνών µε θέµατα που οι ίδιοι οι µαθητές κάθε τµήµατος θα επέλεγαν και πραγµατοποιούσαν µε δείγµα τους υπόλοιπους συµµαθητές τους. Επιπρόσθετα, η συνεργασία µε αρµόδιους φορείς θα συνέβαλε τα μέγιστα στην σωστή και αντικειμενική ενηµέρωση των µαθητών σε θέµατα όπως η πρόληψη των εξαρτήσεων, η σεξουαλική αγωγή, το άγχος των εξετάσεων κ.ά. Παράλληλα η εισαγωγή ενός θεσμού στο σχολείο, αυτού της αλληλογραφίας και της επαφής με μαθητές άλλων χωρών με σκοπών την γνωριμία του πολιτισμού του άλλου και με χρήση της σημερινής τεχνολογίας, μπορεί με ευκολία να προετοιμάσει τους πολίτες και τους διπλωμάτες της νέας γενιάς.
Μπορούμε να παιδεύσουμε τα παιδιά μας για όλα αυτά, όπως και σε οτιδήποτε άλλο. Αρκεί να το θέλουμε κι αρκεί αυτή η ιδέα να γεννηθεί και να δομηθεί σωστά στους μικρούς αυριανούς πολιτιστικούς διπλωμάτες. Οι βαθύτεροι τρόποι, τα διαφορετικά μέσα εφαρμογής και το ‘’know how’’ μένει να διερευνηθούν κατά περίπτωση πριν εφαρμοστούν και σίγουρα δεν μπορούν να εξαντληθούν σε ένα μόνο άρθρο. Το σίγουρο, όμως, είναι ότι τα νέα μυαλά αυτής της χώρας αναμένουν από την εκπαίδευση το κάτι διαφορετικό.
Αναστασία-Μαρία Καραγκιόζη*
*Φιλόλογος-Ιστορικός, ΜΑ Διδασκαλία της Ελληνικής ως δεύτερης/ξένης γλώσσας
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Batey, J.J. (2014). Education Diplomacy: Global Diplomacy Awareness Developed Through Short-Term International Internships, Childhood Education, 90:1, 77-80, DOI: 10.1080/00094056.2014.872524.
Bislev, A. (2017). Student-to-Student Diplomacy: Chinese International Students as a Soft-Power Tool, Journal of Current Chinese Affairs 46 (2), 81–109 Höne, K. E. (2018). Education and Diplomats: A changing world demands our attention, Childhood Education, 94:3, 4-9.
Höne, K. E. (2018). Education and Diplomats: A changing world demands our attention, Childhood Education, 94:3, 4-9.