Στη σύγχρονη εποχή, τα μουσεία διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στα πολιτιστικά δρώμενα μιας χώρας, καθώς προβάλλουν την ιστορία και την ταυτότητα ενός λαού. Κάθε χώρα έχει μια ξεχωριστή ιστορία, την οποία θέλει να μοιραστεί, μέσω του θεσμού των μουσείων, τα οποία αποτελούν θεμελιώδεις πυλώνες για την πολιτιστική διπλωματία. Έτσι, δίνεται η ευκαιρία της γνωριμίας και των διεθνών σχέσεων μεταξύ των χωρών. Στην περίπτωση της Ολλανδίας, σημαντικό ρόλο για την εκπλήρωση αυτού του σκοπού, διαδραματίζει το μουσείο της Άννας Φρανκ.
Η ιστορία της «Μυστικής Πτέρυγας», όπως αποκαλείται το κρησφύγετο της Άννας Φρανκ στο ημερολόγιο της, ξεκίνησε πριν από 350 χρόνια. Αναδρομικά, μετά το 1585, η πόλη του Άμστερνταμ, ξεκίνησε σταδιακά να αναπτύσσεται, καθώς αποτελούσε ένα σημαντικό εμπορικό λιμάνι. Ο πληθυσμός αυξήθηκε σημαντικά, με αποτέλεσμα την κατασκευή κτηρίων στο κανάλι Prinsengracht. Σε ένα από αυτά τα κτήρια κρύφτηκε και η οικογένεια της Άννας Φρανκ, όταν οι Γερμανοί ξεκίνησαν να συγκεντρώνουν στους Εβραίους σε στρατόπεδα, το 1940. Το σπίτι στο οποίο κρυβόταν η Άννα Φρανκ με την οικογένεια της, έγινε μουσείο και εγκαινιάστηκε στις 3 Μαΐου 1960, προς τιμήν των θυμάτων του Ολοκαυτώματος.
Σήμερα, το Μουσείο της Άννας Φρανκ έχει ως στόχο να ενημερώσει τους επισκέπτες του, από όλο τον κόσμο, για τη ζωή της και τις συνθήκες, που επικρατούσαν στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το Μουσείο, περιλαμβάνει εικόνες και postcards, τα οποία η Άννα Φρανκ είχε κολλήσει στο δωμάτιο της και προσωπικά αντικείμενα των ανθρώπων, που ήταν μαζί της στο κρησφύγετο. Επιπλέον, υπάρχει μια ταινία, στην οποία 22 προσωπικότητες αναλύουν την επιρροή που είχε η Άννα Φρανκ στη ζωή τους. Το πιο σημαντικό είναι ότι, το μουσείο εκθέτει το αυθεντικό ημερολόγιο της ηρωίδας, το οποίο δημοσιεύτηκε μετά τον θάνατο της, από τον πατέρα της.
Το Μουσείο της Άννας Φρανκ αποτελεί σημείο αναφοράς, για τις επιπτώσεις, που είχε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Αρχικά, δίνει μια εικόνα των βασανιστικών πρακτικών που εφαρμόστηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου και ειδικότερα στην περίπτωση των εβραϊκών μειονοτήτων. Έπειτα, στοχεύει να εξαλείψει τα προβλήματα, που πηγάζουν από το φαινόμενο της διάκρισης, της προκατάληψης, των στερεοτύπων και ταυτόχρονα να αναδείξει την ισότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πρωταρχικό του μέλημα είναι, μέσα από τις δραστηριότητες που διοργανώνονται σε 70 χώρες, να συνδέσει το παράδειγμα της Άννας Φρανκ με το παρόν, ευαισθητοποιώντας παγκοσμίως για τα θέματα της ανισότητας, του πολέμου και της δημοκρατίας. Τέτοιου είδους δραστηριότητες, ξεκίνησαν και στην Ελλάδα, το 2000, σε συνεργασία με το Μουσείο. Κατανοούμε λοιπόν, ότι τα μουσεία είναι ένα μέσο για να επιτευχθεί η συνεργασία των χωρών, καθώς αναδεικνύουν τα λάθη του παρελθόντος, τις διακρίσεις της εποχής και τις κοινωνικοπολιτικές προϋποθέσεις, που οδήγησαν σε αυτά. Έτσι τα κράτη μπορούν να κατανοήσουν το ένα το άλλο, με γνώμονα τη δημιουργία καλύτερων συνθηκών.
Άννα Σερδαράκη
Πηγές:
Εικόνα: